De besapen Nachtwächter

Dat wir bald eis so kamen. As sei up`n Slott mal grot fiert hebben, hett ok de Nachtwächteröfter so`n bäten in de Kack rinkäken un sin Deil von all dat Äten un Drinken mit afkrägen. As hei nu wedder so recht lustig sin Runn möckt, steiht mit`n Mal dat lütt Petermänken vör em un seggt, hei süll doch mal, wenn de Klock ein wir, raupen: De Klock hett drütteihn slan. Die will dat ok, aewer hei is dor nich mit farig word`n. "De Klock hett drütt..." hett hei bloß raupen, dunn süht hei achter sick aewerall dat swarte Blaut ut de Ird quillen, un ut`n See blänkern un blitzen all de Törm von dat olle Slott. Hei verfiert sick so, dat hei dat Wurt nich tau Enn bringt.